Ksiega Nod

Zrozum mnie dobrze: jest miejsce

za duchem, za zyciem

gdzie Mroczny jest

Cien,

i Cienie tam trwaja.

Wyspa, forteca, kraj

Zmarlych,

Podrozowalem tam

przez

sciezka zaglady

i swiatkiem bylem

krola straszliwego

Stygijskiego Miasta jak

siedzial we dworze.

Beztwarzych widzialem

zakapturzonych

Rzeke Styx przemierzajacych.

Roja sie nad nami jak

muchy nad

scierwem gnijacym, i

jak my, karmia sie strachem,

ekstaza,

i gniewem.

Martwi sa, ale nieumarli,

blizsi sa nam

bardziej niz nam sie wydaje.

Krew Brata mojego

plakala do mnie gdy spalem

gdy Slonce niebo przekraczalo,

Slyszalem brata mego, drugiego

zrodzonego Kaina,

jak krzyczal.

Zwaz na duchy

tych co pomarli,

Wiedz ze ich sila nie jest

twoja wlasna,

Sluchaj slow ich:

niosa madrosc.

Piesni ich nie sluchaj:

to sciezka zapomnienia.

Nie probuj ich zwiazac,

ale ich uwolnij gdy mozesz,

Taki nakaz jest

Kaina, co sam byl

uwieziony i uwolniony.